2018- 2019 EĞİTİM ÖĞRETİM YILI DÖGEP DKAB ÖĞRETMENLERİ GELİŞİM PROGRAMI NİSAN AYI RAPORU

 

 

KONU: Anayasanın 24. Maddesi, 1739 sayılı Milli Eğitim Temel Kanunu, 6287 sayılı kanunun incelenmesi, öğrencilerimize doğru inanç, doğru bilgi, doğru düşünce ve doğru davranış kazandırmada ve din hakkındaki yanlış bilgi ve algıları önlemede okullarda verilen din eğitimi ve öğretiminin önemi

 Anayasanın 24. maddesi;

"Herkes, vicdan, dini inanç ve kanaat hürriyetine sahiptir. 14´üncü madde hükümlerine aykırı olmamak şartıyla ibadet, dini ayin ve törenler serbesttir. Kimse, ibadete, dini ayin ve törenlere katılmaya, dini inanç ve kanaatlerini açıklamaya zorlanamaz; dini inanç ve kanaatlerinden dolayı kınanamaz ve suçlanamaz. "Din ve ahlak eğitim ve öğretimi Devletin gözetim ve denetimi altında yapılır. Din kültürü ve ahlak öğretimi ilk ve ortaöğretim kurumlarında okutulan zorunlu dersler arasında yer alır. "Bunun dışındaki din eğitim ve öğretimi ancak, kişilerin kendi isteğine, küçüklerin de kanuni temsilcisinin talebine bağlıdır. "Kimse, Devletin sosyal, ekonomik, siyasi veya hukuki temel düzenini kısmen de olsa, din kurallarına dayandırma veya siyasi veya kişisel çıkar yahut nüfuz sağlama amacıyla her ne suretle olursa olsun dini veya din duygularını yahut dince kutsal sayılan şeyleri istismar edemez ve kötüye kullanamaz."

1961 anayasasında bugün zorunlu dersler arasında bulunan "din kültürü ve ahlak öğretimi" dersi yoktu. Din eğitimi hak ve özgürlüğü ise şöyle ifade edilmişti: "Din eğitim ve öğrenimi, ancak kişilerin kendi isteğine ve küçüklerin de kanuni temsilcilerinin isteğine bağlıdır." 1982 anayasası çıkıp da "din kültürü..." dersi konuluncaya kadar din eğitimi ve öğretiminin açık ve resmi (hukuka uygun bulunan) hakkı Kur´an kurslarındaki öğretim ve okullarda isteğe bağlı din dersi ile -eksik de olsa- uygulama alanı bulmuş oldu. 82 anayasası ilgili maddeyi şöyle düzenledi: "Din ve ahlak eğitim ve öğretimi devletin gözetim ve denetimi altında yapılır. Din kültürü ve ahlak öğretimi ilk ve ortaöğretim kurumlarında okutulan zorunlu dersler arasında yer alır. "Bunun dışındaki din eğitim ve öğretimi ancak, kişilerin kendi isteğine, küçüklerin de kanuni temsilcisinin talebine bağlıdır."

  Öğrencilerimize doğru inanç, doğru bilgi, doğru düşünce ve doğru davranış kazandırmada ve dini konularda yanlış bilgi ve algıları önlemede din eğitimi ve öğretimi son derece önemlidir. Bunun için 82. Anayasasında yer alan zorunlu din eğitimi uygulaması devam etmelidir.

 

1739 Sayılı Milli Eğitim Temel Kanunu’nun İlgili Maddeleri;

I – Genellik ve eşitlik: (1) Madde 4 – Eğitim kurumları dil, ırk, cinsiyet, engellilik ve din ayırımı gözetilmeksizin herkese açıktır. Eğitimde hiçbir kişiye, aileye, zümreye veya sınıfa imtiyaz tanınamaz.

IX – Laiklik : Madde 12 – (Değişik: 16/6/1983 - 2842/4 md.) Türk milli eğitiminde laiklik esastır. Din kültürü ve ahlak öğretimi ilköğretim okulları ile lise ve dengi okullarda okutulan zorunlu dersler arasında yer alır.

  Din eğitimi ve öğretimi genellik, eşitlik ve laiklik ilkeleri üzerine bina edilmeli, din eğitim ve öğretiminde her türlü ayrımcılığa ve ayrışmaya müsaade edilmemelidir.

 

6287 Sayılı Kanun’un İlgili Maddesi;

MADDE 9 – 1739 sayılı Kanunun 25 inci maddesinin mülga birinci fıkrası aşağıdaki şekilde yeniden düzenlenmiştir.

 “İlköğretim kurumları; dört yıl süreli ve zorunlu ilkokullar ile dört yıl süreli, zorunlu ve farklı programlar arasında tercihe imkân veren ortaokullar ile imam-hatip ortaokullarından oluşur. Ortaokullar ile imam-hatip ortaokullarında lise eğitimini destekleyecek şekilde öğrencilerin yetenek, gelişim ve tercihlerine göre seçimlik dersler oluşturulur. Ortaokul ve liselerde, Kur’an-ı Kerim ve Hz. Peygamberimizin hayatı, isteğe bağlı seçmeli ders olarak okutulur. Bu okullarda okutulacak diğer seçmeli dersler ile imam-hatip ortaokulları ve diğer ortaokullar için oluşturulacak program seçenekleri Bakanlıkça belirlenir.”

  İlköğretim ve ortaöğretim kurumlarında seçmeli dersler sayesinde geniş bir yelpazede sunulma imkanı bulan seçmeli dersler özendirilmeli ve teşvik edilmeli ve bu sayede din eğitim ve öğretiminin ehil olmayan kişiler tarafından verilmesi engellenmiş olamaktadır.